«ត្រាយផ្លូវដើរដោយខ្លួនឯង» កំណាព្យគតិឧកញ៉ា គួច ម៉េងលី

យុវៈជាន់ថ្មី   

ផ្លូវដោយខ្លួនឯង

ទាំងប្រុសទាំងស្រី    

ថ្លឹងថ្លែងខ្វល់ខ្វាយ   

មាគ៌ាខ្លួនដៅ។

គប្បីត្រួសត្រាយ

ដើរតាមតម្រាយ

បើមិនដូច្នោះ…

បានត្រឹមតូចចិត្ត

ក្រែងធ្លោយខ្លួនខុស

ទ្រូងស្អិតដំបៅ

ក្រោមដីហួតហែង។

ក្រៀមក្រោះហ្មងសៅ

ធ្លាក់ចូលរណ្ដៅ

ព្រោះដ្បិតឥឡូវ

មានមាគ៌ាខ្លះ  

មានអ្នកត្រាយផ្លូវ

បោកប្រាស់ក្លាយក្លែង

ពុំអស់ការពិត។

មិនសូវជាស្ដែង

ស្រែកប្រាប់ក្ដែងៗ

សង្គមចង្អៀត

ខ្លះលាក់ចំណេះ

គេលែងទាំងបៀត  

ខ្លះត្រែះគំនិត

និយមអាត្មា។ 

រាប់ញាតិឆ្ងាយជិត

ឫកពាររឹងរឹត

សង្គមលែងខ្វល់

ងងឹតងងល់  

យុវៈថ្នាក់ថ្នល់

មិនយល់សាច់ការ   

ទាំងអនាគត។

រចល់បញ្ហា

ប្រឈមគ្រួសារ

ដំណាលកាលនេះ

គឺពឹងខ្លួនឯង

សូមក្មួយត្រិះរិះ

ខ្នះខ្នែងលុតពត់

លើការសិក្សា។

ជំនិះមុតគត់

តាំងចិត្តមោះមុត

ខំហើយខំទៀត

ទោះបីថ្មពាំង

ខំកុំបីឃ្លាត

រារាំងម្ដេចម្កា

បំបោលទៅមុខ។

ក្នុងជាតិនេះណា

បំបែកសិលា

ទទូចព្យាយាម

ឬអស់សង្ឃឹម

ទោះបែកក្បាលឈាម

ញញឹមរើសទុក

សម្រេចគោលដៅ។

កុំបៀមលាក់ទុក្ខ

ក្រោកឡើងវាយលុក

ម៉េងលីឧកញ៉ា

ជួនមិនសូវល្អ

តែងពោលវាចា

ជួនត្រជាក់ក្ដៅ

ក្នុងន័យអប់រំ៕

ខ្លឹមសារសខ្មៅ

លោកស្ដីសំដៅ